پیوند جاودانه حضرت علی(علیه السلام) و شب قدر

هیچ تأمّل كرده‌ای چرا از حدود هزار و چهار صد سال پیش، همه ساله امّت رسول‌الله همپای اشك و آه بر حال زارِ خویش در لیالی مباركه قدر، بر مظلومیت علی نیز گریسته و تا برپایی رستاخیز اعظم نیز خواهد گریست؟
به‌راستی! آیا می‌توان گره خوردنِ شب‌های احتمالی قدر _ یعنی نوزدهم، بیست و یكم، و بیست و سوم _ را با علی علیه‌السلام تصادفی دانست؟ و آیا می‌توان پذیرفت كه بر اساس یك صُدفه، شب نوزدهم، شب ضربت خوردن علی(علیه السلام) و شب بیست و یكم، شب شهادت آن حضرت و شب بیست وسوّم، شب سوّم قتل آن امام معصوم قرار گرفته است؟!
پاسخ آن، پر واضح است چرا كه؛ دوست و دشمن، خوب می‌دانند علی بن ابی طالب علیه‌السلام كه بود و چه كرد؟! او در تمامی خصلت‌های بشری بی‌همتا بود و سجایای اخلاقی و شیوه‌های رفتاری او در حوزه مسائل فردی و اجتماعی، درس‌آموز تاریخ بود. در عدالت‌گستری، از ستم به موری نیز دریغ می ورزید. در عبادت و راز و نیاز با پروردگار، هنوز نخلستان‌های شهر كوفه، طنین مناجات شبانه او را به خاطر دارد. در یتیم‌نوازی، كوچه پس‌كوچه‌های شهر كوفه، بهترین شاهد صدق گام‌های كوتاه و آرام او در نقش مردی ناشناس است. در شجاعت، هنوز دلاوری و قاطعیتش، آویزه گوش مجرمان و متجاوزان به حقوق امّت است، و در فصاحت و بلاغت هنوز خطبه‌های نهج‌البلاغه‌اش بی‌بدیل و منحصر به فرد است. بی‌شك؛ حقِّ بزرگ‌مردی همچون او را جز گره خوردن ولادت وی با خانه خدا و شهادت وی با شب قدر _ كه در بزرگترین شب سال و در ارزشمندترین ماه سال قرار گرفته _ ادا نخواهد كرد. شایسته عدالت‌مردی همچون اوست كه مؤمنان در فراق او در شب قدر، پا به پای گریه و ناله بر مصائب و خطاهای خویش، بگریند.
به هر تقدیر، آنچه اتفاق افتاده، تقارن هر سه شب _ كه احتمال قدر بودنِ آنها از دیگر شبهای سال بیشتر است_ با مناسبت‌هایی حول محور علی بن ابیطالب، می‌باشد.
از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بشنویم كه در بیانی می‌فرمایند: «برتری علی بن ابی‌طالب بر این امّت، همانند برتری ماه مبارك رمضان بر دیگر ماههاست. برتری علی بن ابی طالب بر این امّت، همچون فضیلت شب قدر بر دیگر شبهای سال است. برتری علی بن ابی طالب بر این امت، مانند برتری شب جمعه بر سایر شبهای هفته است. پس خوشا به حال كسی كه به او ایمان آورد و ولایتش را تصدیق كند، و وای بر كسی كه منكر وی و حقانیت وی گردد. بر خداست كه چنین كسی را از شفاعت پیامبرش(صلی الله علیه و آله و سلم) در روز قیامت، محروم گرداند.»
آری! اگر او برترینِ امّت است، حقّ اوست كه در برترین شب و برترین ماه سال به شهادت نائل آید. همین پیوند، موجب گشته تا همه ساله، روزه‌داران در شبهای قدر، به یاد عدالت، شجاعت و مردانگی وی بوده و از حیات نورانی و تابناك او درس گرفته، شاید كه در روش‌های فردی و منش‌های اجتماعی‌شان تجدیدنظر كنند.
منبع: همشهری آنلاین